Jakarta, kerst en nog maar 45 dagen te gaan..

Christmas is coming en dat is te merken! Ondanks dat ik de koude temperaturen op het moment een beetje mis (ja, echt) is het duidelijk te merken dat kerst eraan komt. Twee weken geleden was er al veel kerstversiering te zien in Jakarta en inmiddels is ook Bali in de ban van het kerstfeest. Persoonlijk gezegd vind ik het best bijzonder dat zelfs in het grootste moslimland ter wereld zoveel aandacht besteed wordt aan kerst. Toerisme staat natuurlijk centraal op dit eiland, maar het blijft bijzonder. Kerst gaat hier daarnaast om de cadeautjes, maar toch zijn het de christelijke kerstliedjes die te horen zijn en zelfs in de enorme shopping malls van Jakarta voeren ze de boventoon. Goed, inmiddels heb ik drie vierde deel van mijn buitenlandse avontuur alweer gehad en zijn er nog maar zo’n 40 dagen te gaan voordat ik weer naar huis vertrek. Dat klinkt nog best lang, maar ik weet zeker dat de tijd voorbij vliegt.

Het leven dat ik hier opgebouwd heb sukkelt lekker door. De zon schijnt nog wel, maar lang niet zoveel meer als in het begin. Elke dag valt er zeker een bui en dat vind ik toch best jammer. Zij die me terugverwachten als iemand met een extreem donkere huidskleur moet ik dus teleurstellen. Ik begin steeds meer van het Indonesische eten te houden en krijg nog steeds heel veel voorgeschoteld omdat ik natuurlijk alles geprobeerd moet hebben. De Indonesische pisang goreng en tempeh goreng zijn op het moment toch m’n favoriet, hoewel roti goreng ook wel goed smaakt. Goreng staat voor gebakken en in dit geval betekent dat vooral gefrituurd. Familie De Laet, als jullie dit lezen, jullie weten wat jullie te doen staat zodra ik terug ben ;).

Op het werk gaat het prima en ben ik de laatste tijd vooral bezig om door mijn karrevracht aan schoolwerk te komen. Ook implementeer ik een aantal van mijn ideeën om het resort (hopelijk) nog beter te maken. Ik heb nog 25 werkdagen te gaan en ik verwacht dat ik niet stil zal zitten.

Verder hebben jullie vast wel meegekregen dat ik naar Jakarta ben geweest. Drie dagen zwerven in een van de grootste steden ter wereld (op twee na grootste om precies te zijn). De Nederlandse overblijfselen waren indrukwekkend. Het nationaal historisch museum was helaas gesloten vanwege een renovatie – inmiddels al een half jaar en dat zetten ze ook niet op internet, ofzo – waar ik toch best wel van baalde omdat het een van de redenen was waarom ik naar Jakarta wilde. Gelukkig was er een werkloze tour guide die me heel veel kon vertellen over de overblijfselen. Ook wist hij me door de achteringang, langs de security, te leiden om me het binnenplein van het voormalige stadhuis (datzelfde gesloten museum) te laten zien. Heel gaaf om te zien en alles wat geschreven staat, staat geschreven in het Oud Neederlandsch. Bizar was dat ik drie gevangenissen te zien kreeg die nog steeds in oorspronkelijke staat waren. De kogels die gevangenen om hun benen kregen (ze bestaan echt) lagen er nog en ze zijn echt zwaarder dan bowlingballen. Eén van de gevangenissen was een vrouwengevangenis en de vrouwen werden hier vroeger gemarteld. De geur van gedroogd bloed hing hier nog en daar schrik je toch wel even van. Natuurlijk heb ik ook de Hoenderpasarbrug, de scheve wachttoren, het oude VOC café, assurantiekantoren, spaarbanken en nog veel meer gezien. Het nieuwe Batavia café staat ook op het voormalige Stadhuisplein en het is aardig gelukt om de Bataafse sfeer te creëren. Zowel de interieur als de prijzen op de menukaart waren aardig Nederlands. Toch zat ik er met veel plezier en at ik eindelijk weer eens bitterballen. Niet dat ze lekker waren, dus ik mis ze nu nog meer. Naast de Bataafse wijk Kota kent Jakarta meer historische plekken zoals het voormalige Koningsplein, het Waterlooplein en de Willemskerk. Laatstgenoemde was gesloten dus ik dacht dat ik genoegen moest nemen met foto’s vanaf het hekwerk, maar niets was minder waar. Iemand van de security zag me en haalde zo’n echte oude, enorme sleutel uit zijn broekzak die ons binnenliet in Jakarta’s eerste protestantse kerk. Gebouwd in opdracht van Koning Willem I. Prachtig. Alles in oorspronkelijke staat en tof om te zien. Ik had zelfs het genoegen om nog even wat deuntjes op de piano te plingelen voor de beste beveiligingsman. Ik wilde hem wat geld geven als dank, maar had geen kleingeld meer. Ik besloot hem dus een zak chips te geven die ik waarschijnlijk toch niet zou nuttigen, waar hij opmerkelijk genoeg nog blijer mee was.
Tot zover deze geschiedenisles over voormalig Batavia, want ik heb nog veel meer gezien, beleefd en gedaan in Jakarta. Ik ben bijvoorbeeld bestolen in mijn hotelkamer. Echt. Op de eerste avond komt er normaliter geen housekeeping en bij mij dus ook niet. Toch is er iemand zonder uitnodiging binnen geweest die me bestolen heeft van mijn pakje kauwgom, mijn gel en een oplaadkabeltje van een powerbank die ik voor twee euro gekocht had. Totale buit van zo’n vier euro. In ruil daarvan kreeg ik een andere kamer en gratis roomservice waar ik dankbaar gebruik van heb gemaakt. Zeker €20 euro aan roomservice nuttigde ik, waardoor de schade aardig gedekt was. Morele schade had ik geen last van, ik kon er vanaf het begin namelijk best om lachen ook al heb ik dat de managers in dienst niet laten merken.

De taxi bracht me verder overal in Jakarta en ik heb zeker zes winkelcentra gezien met elk acht verdiepingen en zeker 400 winkels. Dan moet Kuala Lumpur nog erger zijn.. Ik bereid me voor! Ik creëerde mijn eigen magnum, at ijs in een ijsfabriek en schaatste op een indoorijsbaan midden in een winkelcentrum (op ijshockey schaatsen, nooit, maar dan ook nooit weer). Ondanks dat het verkeer soms aardig vast stond heb ik enorm genoten van Jakarta. Zes kilometer kan maar zo een uur in een taxi betekenen. You love it or you hate it, ik denk dat ik het toch maar love.

Teruggekomen op dat mooie eiland Bali begon het normale leventje weer met een personeelsuitje in Canggu Club: een zwem-, trampoline- en bowlparadijs. Dat trampolineparadijs sprak me het meest aan en zij die me redelijk kennen snappen waarom. Een schuimbak om in te belanden en muren om tegenop te lopen vanaf de trampoline, ik was als een kind zo blij. Ook belandde ik (gratis) bij De La Soul via m’n werk. Ondanks dat de muziek nogal voor mijn tijd gemaakt werd en de Amerikanen ondertussen zo’n 45 jaar oud zijn heb ik best genoten van een avondje hiphop en jazz in de tofste en duurste beach club van Bali.

Het leven staat nu in het teken van kerst en samen met mijn mooie kerstboom kijk ik vooruit naar deze dagen waarop ik gelukkig niet hoef te werken. Ik nodig jullie bij deze allemaal uit om in de Kuta International Christian Church te komen op kerstavond en kerstochtend om te genieten van ons optreden. Ons ja, want (houd u vast) ik zing mee in het kerstkoor. De mensen bij de kerk zijn ontzettend aardig en ze waarderen me enorm, dus ik heb toegezegd om mijn ‘zangkunsten’ eenmalig te tonen aan hopelijk veel bezoekers.

Ik denk dat ik jullie wel weer aardig bijgepraat heb en wil jullie bij deze allemaal fijne kerstdagen en alvast een gelukkig Nieuwjaar wensen. Ondanks het gemis van element kou gaan we er het beste van maken! Tot slot deel ik jullie direct maar mede dat ik 13 januari voor drie dagen naar Singapore vertrek om daarna met de nachttrein voor drie dagen naar Kuala Lumpur vertrek. Ik heb er echt veel zin in en vooral Singapore is best wel een droom die uit gaat komen. Best bijzonder ook dat ik de nachttrein nu al moest boeken aangezien er nog maar zes van de tweehonderd bedden beschikbaar waren.

Geniet van jullie Kerst allemaal en tot snel!