Cultuurshoppen en de eerste werkdagen!

Het is cultuurshoppen hier op Bali. Aangezien ik de opmerkelijke en bijzondere eigenschappen van deze Aziatische cultuur graag met jullie deel, schrijf ik er maar een blog over. Als jullie het een reisverslag willen noemen, dan mag dat natuurlijk ook, maar ik probeer jullie via deze manier een klein beetje te laten proeven van de Balinese cultuur, voor zover het cultuur te noemen is natuurlijk. Ik zal ook nog wat vertellen over de eerste twee werkdagen die we net achter de rug hebben!

Laat ik beginnen met het geloof. Hindoeïsme staat voorop hier. Dat zie en hoor je overal. Een paar keer per dag wordt er iets in het Indonesisch omgeroepen zoals we dat ook wel kennen van de islam. Ook staan overal op straat kleine bloemenmandjes met wierrook, wat een offer voorstelt om de ‘kwade geesten’ te plagen. Er is natuurlijk ook karma. Goede karma en slechte karma. Wie goed doet, goed ontmoet, om het maar in Nederlandse taal te zeggen. Zodra een Indo iets fout doet, geloven ze dat ze de goden en geesten tegen zich krijgen. Hierdoor zullen ze niet zo snel misdaden plegen. Dit maakt het eiland opvallend veilig. Wanneer we onze motorbike parkeren, dan kunnen we onze helmen er gerust op laten liggen, want gestolen worden ze toch niet. Dat heeft misschien ook wel te maken met de waarde van een helm, die rond €15 ligt (waarom zijn die dingen in Nederland toch zo ontieglijk duur? ). Laatst vergat ik mijn sleutel uit het slot van de buddy mee te nemen, ja dat sleutelgat zit nou eenmaal op een onmogelijke plaats. Toen ik vanuit de grootste shoppingmall van Kuta (check: http://www.beachwalkbali.com) naar mijn motorbike terugliep, bleek dat de bewaker (laten we het de geldinner noemen, het kost gemiddeld 10 cent om te parkeren) mijn sleutel had bewaard en op me had gewacht om het geld terug te geven. Dat alles terwijl er gewoon circa 200 andere motorbikes geparkeerd stonden. Een fooi van 5000 rupiah (= €0,30) was dus ook wel op zijn plaats. Voor hem wederom een goede daad en die goede daden leveren weer profijt op volgens het karmastelsel. Ergens kreeg hij zijn gelijk, aangezien het hem toch weer 5000 rupiah opleverde.

De corruptie van de politie is ook een puntje. Voor zover je het politie mag noemen natuurlijk. De beste mannen zijn namelijk puur op geld gericht en steken het vervolgens in eigen zak. Wanneer je zonder helm rijdt, geen geldig rijbewijs hebt (ik heb na 1,5 week rijden nog steeds geen rijbewijs) of simpelweg aangehouden wordt omdat je een toerist bent, dan moet je ongeveer 100000 rupiah neerleggen. Doe je dat niet? Dan mag je naar de beruchte gevangenis van Denpasar, waar je het leven letterlijk een bepaalde tijd mag voortzetten op water en brood. Het is eigenlijk net Monopoly. Ga direct naar de gevangenis of betaal 50 euro. In dit geval gaat het om een schamele zes euro, dus we komen er nog redelijk goed af. Al met al ben ik nog niet aangehouden en houd ik me netjes aan de regels (die zijn er ook niet ;) ), dus ik ga er vanuit dat een aanhouding niet zo snel nodig is. Het is nog steeds wel een beetje wennen, maar we redden ons aardig op de motorbike.

De supermarkt! Ook een belevenis op zich. Sommige medewerkers zitten midden in de supermarkt hun lunch (rijst) te nuttigen. Noodles zijn er in ongeveer 36473 verschillende soorten en smaken en een klein potje Nutella kost net zoveel als drie avondmaaltijden. De plaatselijke Sunset Road (een van de weinige snelwegen op Bali) heeft een Carrefour aan zich vast zitten. Een gigantische winkel waar simpelweg alles te koop is. Cola van 3,1 liter, maar ook minireepjes chocola die omgerekend twee eurocent kosten. Het meest merkwaardige vond ik de handdoeken. Ik heb geen handdoeken uit Nederland meegenomen omdat deze simpelweg te veel ruimte in beslag zouden nemen, dus ik stapte de Carrefour binnen voor een paar handdoeken. Eenmaal bij een enorm schap aangekomen zag ik een prijs van 10000 rupiah. Dit is omgerekend 60 cent, dus ik vond het een hele goede prijs. Goedkoper zou ik ze niet vinden, dacht ik. Toen ik bij de kassa kwam zei de medewerker tegen me: Have you weighed it? Ik keek deze vriendelijke vrouw wat verontwaardigd aan, want ik had werkelijk geen idee waar ze het over had. Wat bleek? De handdoeken kosten 10000 rupiah per 100 gram en laat ik nou net 330 gram aan handdoek uit het schap gepakt hebben. Ik woog het af en kreeg mijn gewilde handdoek mee voor een westerse prijs van 33000 rupiah, zo’n twee euro. Twee euro die het dubbel en dwars waard waren, omdat ik weer reden had om ergens over te schrijven en omdat het toch wel een belevenis op zich was.

Als laatste cultuurkenmerk wil ik nog even meedelen dat er een restaurant is genaamd ‘Warung Mamma’ (Warung is restaurant, waarna gebruikelijk de naam volgt), waar de ober zingend naar ons toe komt om een bestelling op te nemen. Schitterend om mee te maken, aangezien de beste man gewoon voor geen meter kan zingen. Ook vergeten ze er standaard het bestek bij het eten te leveren, waardoor je er soms vijf minuten op moet wachten. Het komt wel eens voor dat je eten dan al koud is. Ook bestelde ik er een keer een extra portie patat bij mijn chickenburger menu, want ook westers voedsel is er te krijgen. Vervolgens kreeg ik twee chickenburger menu’s, maar ook een extra bord patat. Een beetje te veel van het goede, maar goed het kostte slechts vijf euries. Toch komen we er graag en bezoeken we het tentje (tot nu toe) gauw een keer in de drie à vier dagen.

Tot zover wat cultuurindrukken die ik opgedaan heb, voor zover het cultuurindrukken te noemen zijn. Het echte werk is immers ook begonnen. Gister was onze eerste werkdag en vandaag reisden we voor de tweede keer af naar Peppers Sentosa. De mensen zijn heel aardig en de resort manager is een man die alleen maar respect afdwingt. Hij komt uit Singapore en spreekt fantastisch Engels. Ik ondersteun de komende maanden Didik, de guest experience manager. In Nederland wellicht beter bekend als de afdeling guest relations of vrij vertaald: klantenbinding. Als klanten problemen hebben dan lossen wij dit op. Een vrij nieuwe functie binnen een resort, waar ik vrij ben om dingen aan te passen en om mijn eigen weg te kiezen. Heel uitdagend, ik ben er alleen nog niet mee begonnen. We hebben namelijk eerst drie dagen orientation, waarvan er inmiddels twee voorbij zijn. De eerste dag was een pure introductie met een rondleiding door het resort en wat administratieve handelingen. Vandaag liepen we mee met de housekeeping. Interessant om te zien, maar voor één ochtend was het voor mij meer dan genoeg. Veel schoonmaakwerkzaamheden worden gedaan door locals om de relatie met hen goed te houden. Na de lunch mocht ik een aantal gasten welkom heten in hun villa en heb ik wat zaken rondom de receptie geleerd (achter de balie op Bali, hoe toepasselijk). Dit omdat Front Office toch mijn afdeling is. De tweede dag was overigens direct een hele lange, aangezien we liefst 10,5 uur hebben gewerkt. Vanavond vierde Michael, de algehele directeur van Mantra Group (een van de grootste hotelketens in Australië, waar Peppers Sentosa ook onder valt), zijn zestigste verjaardag in ons resort.Hij is dus de baas van onze baas, om het zo maar te zeggen. Er kwamen ongeveer 60 hoge pietjes uit de hospitalitywereld en het was aan ons om deze mensen welkom te heten en om ze te begeleiden naar de plek van het feest. Best leuk werk en een unieke mogelijkheid om mensen te ontmoeten die al veel bereikt hebben in de hospitality sector. Al met al was het een lange dag, maar ben ik wel blij met de voortgang die we geboekt hebben. Morgen gaan we aan de slag met Rafael, de Food & Beverage manager uit Brazilië. Een echte surfer en op het eerste oog een geweldig persoon. Ook krijgen we volgens ons rooster een Spa trial en instruction, wat natuurlijk heel goed klinkt op een derde werkdag.

Ik denk dat ik jullie bij deze wel weer een beetje op de hoogte gesteld heb. Als jullie vragen hebben over mijn verblijf, dan ben ik inmiddels ook te bereiken op een Indonesisch telefoonnummer. 0062 0812 3917 2372 is mijn telefoonnummer, als ik alle land- en netnummers goed heb ingevoerd tenminste. Dit nummer is alleen werkend voor telefoontjes en smsjes. Via WhatsApp ben ik nog steeds te bereiken via mijn Nederlandse telefoonnummer 0657627536, dit leek me iets makkelijker. Ik spreek jullie snel en bedankt voor het lezen!